آتش به اختیار عبارتی است که رهبری معظم انقلاب چند روز پیش در دیدار با دانشجویان از آن استفاده کرده اند و جنس نظامی این کلام موجب شد تا در بین عده ای موجی را ایجاد کند. علت استفاده از این عبارت که در راستای عباراتی مانند شبیخون فرهنگی، تهاجم فرهنگی، ناتوی فرهنگی، افسران جنگ نرم و . است را شاید توجه دادن به موضوع رویارویی خانمان برانداز دشمن با نظام اسلامی و ارزشهایی که این نظام ایشان را نمایندگی می کند دانست. در جنگ کشتن و کشته شدن و در نهایت غالب شدن موضوعیت دارد تا در نهایت طرف غالب بتواند اراده ی خود را طرف مغلوب تحمیل نماید. شاید وقتی فرمان آتش به اختیار داده می شود چند مسئله به ذهن متبادر شود.
اول: اینکه دشمن به قدری نزدیک شده است که دیگر فرصتی برای برنامه ریزی برای همه چیز از بالا و ابلاغ آن به سطوح عملیاتی وجود ندارد. و نیز فشار هجوم به قدری بالاست که دیگر نمی شود هر چیز را هماهنگ کردو هماهنگی موجب از دست دادن زمان طلایی برای عملیات می شود.
دوم :اینکه فرمانده به یگان یا یگان های عمل کننده اعتماد دارد و تشخیص ایشان را می پسندد یعنی لازم نمی داند هر کار کوچک و بزرگی را به آنها دیکته کند. البته این به معنای گوش نکردن به اولویت ها نیست مثلا رهبری در جمع مردم قم، بهائیت، کلیسای خانگی، عرفان‌های کاذب، بی بند و باری و اباحی‌گری را خطری دانستند که در حال سست کردن ایمان مردم و به خصوص ایمان نسل جوان است که البته ما زا جمعیت های ارزشی فعالیت فرهنگی موثری در مبارزه با چند عنوان بالا را ندیدم خیلی از جلسات ظاهرا بصیرت افزایی برگذار شد و اکنون نیز می شود لیکن خطری را که رهبری به آنها پرداخته است خطر تلقی نمی کنند.
سوم :این فرمان می تواند به نحوی پرورش دادن نیرو نیز به حساب آید تا نیرو با اعتماد به نفس بیشتری تصمیم گیری و اقدام نماید.
آتش به اختیار قبلا نیز در جایی که رهبری جوانان را افسران جنگ نرم دانسته بودند نه به صراحت بلکه ضمنی مطرح شده بود. زیرا ایشان جوانان را افسر یعنی کسی که می تواند در سطحی البته در حوزه ی افسری خود فرمان بدهد و تصمیم بگیرد دانسته بودند که البته هر کس در اندازه ی ظرفیت خود برای خویش درجه و کار تعریف خواهد کرد.
از افسر جزء تا افسر ارشد، و یا رده ی فرماندهی که رهبری اساتید دانشگاه را فرمانده این عرصه دانستند. ناگفته پیداست که بسیاری از جوانان در عین جوانی در کسوت استادی دانشگاه و در رتبه ی فرماندهی نیز قرار دارند. به هر روی شاید عبارت «افسران جنگ نرم» به آن میزان که لازم بود نتوانست معنای «آتش به اختیار» را الغا کند، لذا معظم له ازعبارت آتش به اختیار استفاده کردند که موج خوبی را ایجاد نموده است .
اما اگر بخواهیم به دنبال خاستگاه عبارت آتش به اختیار بگردیم می توان به آیه ی 46 سوره مبارکه سباء اشاره کرد که فرمود :« بگو من فقط به شما یک اندرز می دهم که دو دو و به تنهایی برای خدا به پا خیزید» یعنی قرآن کریم به ما این اجازه و دستور را داده است که در راه خدا با هر آنچه در اختیار داریم قیام کنیم و این همان آتش به اختیار است. خداوند از پیامبر می خواهد که مردم را به قیام در راه خود تحریک و تشویق نماید.
اما قیام در راه خدا چیست؟ آتش به اختیار به چه معناست؟ آیا این عبارت مردم را تحریک به ندیده گرفتن قانون می نماید؟ آیا رهبری از ما خواسته است که هر سخنی را بدون دلیل و حجت شرعی منتشر کنیم؟ آیا ما باید با بیان بسیاری از مطالب باعث بدبینی مردم به اصل نظام شده و منجر به این شویم که مردم به جمع مرکب برسند و در آن نظام را مجموعه ای فاسد بدانند؟ حتما اینگونه نیست! آتش به اختیار یعنی به قول شهید مظلوم بهشتی در جمهوری اسلامی کارهای زیادی وجود دارد که نیازمند حکم و ابلاغ و دستور نیست. یعنی کار زمین مانده باید انجام پذیرد باید گفتمان جمهوری اسلامی تبیین شود بازتولید شود و نه تحریف. باید آنچه ارزش اصیل نظام است تکرار شود. باید دشمن داخلی و خارجی رصد شود و برای گزافه گویی های آن، برای تحریف شخصیت های آن، برای گفتمان سازی آن، و در کل برای هر نقشه ی شیطانی آن تدبیری اندیشده شود. باید نقاط ضعف را پیدا کرد و بجای کوفتن نقاط ضعف بر سر دستگاه های تعطیل و ایجاد فرسایش در نیروی خودی با اقداماتی مردم پایه، با اتکاء به جیب خود، با اتکاء به نیروی جوانی خود، و هرچه آورده ی ما محسوب می شود کار را پیش برد.
مگر نه این است که در زیارت جامعه کبیر عرضه می داریم «پدر مادرم جانم و خانوده ام و داراییم و همه چیز به فدای شما باد خدا شاهد و و شما نیز شاهد هستید» پس چرا نباید یکدیگر را تحمل کنیم و در راه حفظ ارزش‌های نظام همچون ایستادگی در مقابل نظام سلطه از بذل مال و جان دریغ نماییم به یاد داشته باشیم خداوند می فرماید: «در حقیقت خدا دوست دارد کسانی را که در راه او صف در صف چنانکه گویی بنایی ریخته شده از سرباند جهاد می کنند.»
درباره این سایت